Mickey Mouse: The end of an era

Παρασκευή 6 Σεπτεμβρίου 2013, το τελυταίο τεύχος ''Μίκυ Μάους'' έκανε την ύστατη εμφάνιση του στα περίπτερα. Το περιοδικό που για 47 χρόνια μεγάλωσε δεκάδες γενιές. Ο όμιλος Τερζόπουλος, αποφάσισε την λήξη της κυκλοφορίας του, καθώς η κρίση δεν μπορούσε να μην πλήξει και τους εκδοτικούς οίκους. Προσωπικά, για να είμαι ειλικρινής, τα κόμικς δεν ήταν ποτέ το φόρτε μου και τις περισσότερες φορές προτιμούσα να βλέπω κινούμενα σχέδια στην τηλεόραση. Ωστόσο, σήμερα το πρωί καθώς ξύπνησα είδα όλα αυτά τα κόμικς αραδιασμένα στην τραπεζαρία. Ρωτώντας την μαμά μου, μου είπε ότι αγόρασε όλα τα τελευταία τεύχη γιατί της θύμησαν τα μεσημέρια που τους μάλωνε η γιαγιά να κοιμηθούν και αυτή διάβαζε μίκυ μάους στα κρυφά. Συγκινήθηκα, προσπαθώντας να μπω στην ψυχολογία της και να μπορέσω να καταλάβω. Παιδικές αναμνήσεις χιλιάδων παιδιών που γκρεμίστηκαν εν μία νυκτί. Δεκάδες μεσημέρια που τα ξέχασε ο χρόνος. Άραγε, έτσι φεύγουν οι αναμνήσεις; Είναι ενα φίλο χαρτί, που όταν πάψει να υπάρχει, σβήνουν; Μακάρι η παιδικότητα μας να κρατούσε για πάντα, γραπωμένη από ένα Μικυ Μαους. Ισως έτσι να ήταν όλα πιο απλά και οι άνθρωποι καλύτεροι.

Η ζωή είναι όντως ένα παιχνίδι. Σημασία όμως έχουν οι κανόνες που βάζεις.

Καλό μεσημέρι!
xx

London Countdown Day 8:

Αισίως φτάσαμε στις 8 μέρες πριν την μεγάλη μέρα! Τα συναισθήματα τόσα πολλά και η αγωνία στο φουλ! Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου, ώρα 11.15 πμ, αεροδρόμιο Νίκος Καζαντζάκης κι έπειτα Ελευθέριος Βενιζέλος για την μεγάλη άφιξη στο Heathrow! Νομίζω ότι μετράω τις μέρες εμμονικά, σαν τους κατάδικους, αλλά από την άλλη είναι τόσα που αφήνεις πίσω όταν φεύγεις! Αυτό το κουτάκι, μου το έκανε δώτο η κολλητή μου (Kaloumbi) κι εκεί έχω συγκεντρώσει όλα τα χαρτιά του μεταπτυχιακού. Το Tower Bridge και ένα κοκκινο λεωφορείο, στέκονται 5 μήνες τώρα στο γραφείο μου, κάνοντας με να ανυπομονώ όλο και πιο πολύ! Είναι τόσα πολλά αυτά που πρέπει να οργανώσω! Βαλίτσες, χαρτιά, βιβλία, συναισθήματα. Και εδώ αναρωτιέμαι αν τελικά χρειάζεται να οργανώνουμε τα συναισθήματά μας. Είναι τόσο αναγκαίο πια; Δεν θέλω να οργανώσω αυτά τα αμφιθυμικά μου αισθήματα τώρα που φεύγω. Θέλω απλά να τα ζήσω! 

Accept what you are.

xx