Οk, ξέρω δεν γράφω πολύ στο blog (θα μου πεις, τί δεν γράφεις κουκλίτσα μου; Από τον Σεπτέμβριο  έχεις να το αγγίξεις). Γι'αυτό αποφάσισα να γράψω τώρα, 3μήνες μετά. Ίσως να παραλλήλισω τα συναισθήματα φυγής που είχα τότε με τώρα.. Και όχι δεν είναι beauty related, καθόλου related θα έλεγα. 

   Τότε, τρελαμένη να έρθω Λονδίνο, τώρα πάλι, τρελαμένη για Ελλάδα.

Ωραίο το Λονδίνο δεν λέω. Πάντα την αγαπούσα αυτή την πόλη και πάντα κάτι μέσα μου μου έλεγε ότι κάποια μέρα εγώ θα ζήσω εδώ. Αλλά δεν είναι Ελλάδα βρε παιδί μου. 

  Έρχεσαι και θαμπώνεσαι από το glamorous που πολύ ωραία σου το πλασάρουν οι Βρετανοί και ο πρώτος μήνας σου φαίνεται φανταστικός, τέλειος, ότι έχεις καταφέρει κάτι τέλος πάντων. Και μετά ακολουθεί το πρώτο ''μου λείπει''.. σπίτι, οικογένεια, φίλοι, φίλος...Ελλάδα... ήλιος, θάλασσα...

   Προσωπικά, αυτή τη στιγμή, 10 μέρες πριν πάρω το αεροπλάνο για Ελλάδα, μου λείπουν τα πάντα.. Και εκείνες τις στιγμές σκέφτομαι γιατί όντως μου λέιπουν; Και η απάντηση έρχεται αυτόματα σαν διάλογος με έναν άλλο μου εαυτό.. Είναι γιατι δεν ξέρω για πόσο ακόμα θα μου λέιπει.. Είναι γιατί δεν ξέρεις πότε θα πάρεις το αεροπλάνο της οριστικής επιστροφής, ή καλύτερα αν θα το πάρεις ποτέ.. Γιατί όπως λέει και η φίλη μου η Κατερίνα, η Ελλάδα πάντα θα μοιράζει εισιτήρια... μονής διαδρομής...

Καληνύχτα από το Λονδίνο 

Mickey Mouse: The end of an era

Παρασκευή 6 Σεπτεμβρίου 2013, το τελυταίο τεύχος ''Μίκυ Μάους'' έκανε την ύστατη εμφάνιση του στα περίπτερα. Το περιοδικό που για 47 χρόνια μεγάλωσε δεκάδες γενιές. Ο όμιλος Τερζόπουλος, αποφάσισε την λήξη της κυκλοφορίας του, καθώς η κρίση δεν μπορούσε να μην πλήξει και τους εκδοτικούς οίκους. Προσωπικά, για να είμαι ειλικρινής, τα κόμικς δεν ήταν ποτέ το φόρτε μου και τις περισσότερες φορές προτιμούσα να βλέπω κινούμενα σχέδια στην τηλεόραση. Ωστόσο, σήμερα το πρωί καθώς ξύπνησα είδα όλα αυτά τα κόμικς αραδιασμένα στην τραπεζαρία. Ρωτώντας την μαμά μου, μου είπε ότι αγόρασε όλα τα τελευταία τεύχη γιατί της θύμησαν τα μεσημέρια που τους μάλωνε η γιαγιά να κοιμηθούν και αυτή διάβαζε μίκυ μάους στα κρυφά. Συγκινήθηκα, προσπαθώντας να μπω στην ψυχολογία της και να μπορέσω να καταλάβω. Παιδικές αναμνήσεις χιλιάδων παιδιών που γκρεμίστηκαν εν μία νυκτί. Δεκάδες μεσημέρια που τα ξέχασε ο χρόνος. Άραγε, έτσι φεύγουν οι αναμνήσεις; Είναι ενα φίλο χαρτί, που όταν πάψει να υπάρχει, σβήνουν; Μακάρι η παιδικότητα μας να κρατούσε για πάντα, γραπωμένη από ένα Μικυ Μαους. Ισως έτσι να ήταν όλα πιο απλά και οι άνθρωποι καλύτεροι.

Η ζωή είναι όντως ένα παιχνίδι. Σημασία όμως έχουν οι κανόνες που βάζεις.

Καλό μεσημέρι!
xx

London Countdown Day 8:

Αισίως φτάσαμε στις 8 μέρες πριν την μεγάλη μέρα! Τα συναισθήματα τόσα πολλά και η αγωνία στο φουλ! Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου, ώρα 11.15 πμ, αεροδρόμιο Νίκος Καζαντζάκης κι έπειτα Ελευθέριος Βενιζέλος για την μεγάλη άφιξη στο Heathrow! Νομίζω ότι μετράω τις μέρες εμμονικά, σαν τους κατάδικους, αλλά από την άλλη είναι τόσα που αφήνεις πίσω όταν φεύγεις! Αυτό το κουτάκι, μου το έκανε δώτο η κολλητή μου (Kaloumbi) κι εκεί έχω συγκεντρώσει όλα τα χαρτιά του μεταπτυχιακού. Το Tower Bridge και ένα κοκκινο λεωφορείο, στέκονται 5 μήνες τώρα στο γραφείο μου, κάνοντας με να ανυπομονώ όλο και πιο πολύ! Είναι τόσα πολλά αυτά που πρέπει να οργανώσω! Βαλίτσες, χαρτιά, βιβλία, συναισθήματα. Και εδώ αναρωτιέμαι αν τελικά χρειάζεται να οργανώνουμε τα συναισθήματά μας. Είναι τόσο αναγκαίο πια; Δεν θέλω να οργανώσω αυτά τα αμφιθυμικά μου αισθήματα τώρα που φεύγω. Θέλω απλά να τα ζήσω! 

Accept what you are.

xx

Vichy Purete Thermale 3 in 1

Μολις σημερα αγορασα το make up remover για προσωπο και ματια της Vichy! Περαν του οτι ειναι 300ml, ειναι και τονωτικο! Εχω δοκιμασει πολλα γαλακτωματα αλλα απο αυτο εμεινα πολυ ευχαριστημενη! Ειναι βεβαια η παρθενικη χρηση σημερα κ δεν λεω πολλα, αλλα σιγουρα ξεβαφει αψογα, δεν αφηνει λιπαροτητα και μυριζει φρεσκαδα! :)